Ang Diyos na Maawain

PASSAGE: 2 SAMUEL 24:14

Then David said to Gad, “I am in great distress. Let us fall into the hand of the Lord, for his mercy is great; but let me not fall into the hand of man.”

Malalim ang unawa ni Haring David tungkol sa pagkamahabagin ng Panginoon. Ang pangungusap na ating binasa ay sinambit ni David noong siya ay pinapapili kung anong parusa ang gusto niya. Parusa dahil malaki ang pagkakasala niya sa pagsasagawa ng isang unauthorized census. Ang mga pagpipiliang parusa ay ang mga sumusunod:

• A. Tatlong taong taggutom sa buong lupain.

• B. Tatlong buwan na siya ay hahabol-habulin ng kanyang mga kaaway.

• C. Tatlong araw ng salot na ikakamatay ng marami sa buong kaharian.

Pili na David. Pili na!

Labis na nabalisa si Haring David sa pagpili ngunit sa huli ay tinanggihan niya ang pangalawang parusa. Mas ninais niya na magdusa sa kamay ng Panginoon keysa sa kamay ng mga kaaway. Bakit? Dahil unawa niya na masakit man magparusa ang Panginoon, taglay pa rin niya ang katangiang pagkamahabagin. Mayamang habag. Saganang awa. Isang bagay na hindi mo masasabi tungkol sa sinumang tao.

70,000 ang namatay mula Dan hanggang Beersheba, at noong susunod na sana ang lungsod ng Jerusalem ay napatunayang hindi nagkamali sa pagpili si David. Sabi ng Panginoon, “Tama na. Sapat na ang parusang iyon.” Ipinamalas nga ng Diyos na siya ay maawain sa isang bayang karapat dapat sa parusa.

Sa mga mananampalatayang dumaranas ng sari-saring pighati, ang paalala ni Pablo sa atin ay ang ating Ama sa langit ay “Father of mercies and God of all comfort” (2 Cor. 1:3). Ang kanyang trono na ating nilalapitan sa tuwing tayo ay nananalangin ay tinatawag na “throne of grace” at ang mga nagsisilapit ay tumatanggap ng awa at nakakasumpong ng grasya sa oras ng pangangailangan (Heb. 4:16).

Higit sa lahat, ang pagkamaawain ng Diyos ang siyang nagdala ng kaligtasan sa bawat mananampalataya. Ayon sa Titus 3:5, tayo ay kanyang iniligtas hindi dahil sa ating mabubuting gawa. Hindi ito dahil sa ating pagiging matuwid. Bagkus tayo ay kanyang iniligtas ayon sa kanyang awa.

God is Love; God is Just

 

PASSAGE: Romans 3:25 ESV

[Jesus Christ] whom God put forward as a propitiation by his blood, to be received by faith. This was to show God's righteousness, because in his divine forbearance he had passed over former sins.

Let me begin this exhortation by reminding us of two things about God:

• First, God is love and so he doesn’t want anyone to perish.

• Second, God is just and justice demands that penalty for every sin.

Since God is just, it is but right that he should be wrathful against sin. But to save his people whom he loves he gave his Son, Jesus Christ. Jesus shed blood and gave his life— he died on the cross to provide what? “Propitiation”. This word basically means a sacrifice that turns wrath into favor.

Why did God do this? The second half of the verse says that is is meant to show that God is righteous. For in the ages past particularly in the Old Testament times, God in his forbearance just passed over sins. But how could a just God ignore sins? How could he be righteous if he allows sins to go unpunished? Is he like a trial court judge paying lip service to justice then acquits the wrongdoers? Of course not!

The penalty for sin has been paid for, but it is God himself who provided the payment for sin. He sent his Son Jesus, the Sinless One, to take upon himself all the punishment that the sins of his people deserve.

• God is love; it is proven at the cross.

• God is just; also proven at the cross.

It is for these proven truths that we could altogether sing:

Because the sinless Savior died

My sinful soul is counted free

For God the Just is satisfied

To look on Him and pardon me (2X)

(~Before the Throne Above)